Cem Adrian & Gazapizm – Kalbim Çukurda
Kalbim Çukurda
Bir şehir sanki karşında…
Hatıraların arkanda…
Kıstırıyorlar seni sokakta…
Öldün her köşebaşında…
İsmin her yıkık duvarda…
Anlatıp kaldırımlarda…
Kandırıyorlar seni masalla…
Kalbin hep aynı çukurda…
O kalbi gerekirse parçalar elim!
Asla kaçmadan geri.
Onlar bulmadan beni.
Koş gel, bir köşe başında kesilmiş nefesim.
Kısılmış sesim.
Sanki çok yakınmış deniz.
Gözümde sanrılar, gerçeğin tılsımı yitik.
Mahallem fişlenmiş, basılmış evim.
Sakınmış beni.
Belki bir ağaç, belki bir kedi.
Vefa servetim dedim.
Sevda ailedir denir.
Cebimde çakım var, kalbimde hasretin kiri.
Bilirsin, ansızın kapanan kapılar açılmaz geri.
Bir dünya gözümde, her kıta silik.
Dört yanım ihanet, dört yanım yalan.
Geçmemiş bu kış, gelmemiş bahar.
Şu koca binaları üstüme yıkan.
Gülümser önümde yüzlerce zaaf.
Umut her şeyden muaf.
Dönmedim geri.
Çıkmıyor üstümden geçmişin kiri.
Gözüm kör, zihnim hep tetiktedir.
Bugün olmuyor istediklerim.
Yanıbaşımda hep filizlenir, bu umulmaz kahır.
Biter bir gün tüm çocukluklarım.
Silah belinde kalır.
Ellerim pas bak, ellerim diken.
Ellerin yas, ellerin göğe.
Açılmış ellerin, niye?
Kaçınılmazı görmeyeyim diye, bu hülya gözüme perdeyi çeker.
Ama bilmiyor, ödenmiş bedel.
Güneş yarına gebe.
Tercümesi zor bir şeye dönüşür yaşam.
Bölünür sofran.
İçinde endişe dövüşür hırsla.
Bugün üstümde gökyüzü parlar.
Yiter gerçekliğin, her gecene şüphe hükmünü sağlar.
Kaybolur yastığın, sökülür yorgan.
Ah! Görmüyor onlar!
Bilmiyorlar çiçek koklamayı…
Bilmiyorlar neden kaçtığımı…
Bilmiyor kavgayı, bilmiyor aşkı…
Her şeye rağmen bitmiyor şarkım.
Kimse duymuyor alkış!
Değişir her şeyin, kimliğin yiter.
Devrilir duvarlar, ismini siler.
Bura kimlerin alanı?
Bunlar kimlerin yalanı?
Bugün kirlenir sokağım.
Herkes her şeye hazır ve nazır.
Umursamayacaklar incelip kopanı!
Söz: Cem Adrian & Gazapizm
Müzik: Cem Adrian